Hepimiz hayatımızın bir evresinde kırıldık ve hayata küstük bu yüzden bazen şiir yapmak geldi içimizden şarkılar söylemek istedik ve bunu bazen sanata döktük.Öyle zamanlar oldu ki kendimize üzülmemek kırılmamak için farklı bir yol izledik...
1. Eskisi Kadar Özlemiyorum Seni, Özdemir Asaf
Eskisi kadar özlemiyorum seni,
Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda..
Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor..
Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum..
Biraz kırgın..
Biraz da kirletti sensizlik beni!
Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
“İyiyimler” yamaladım dilime.
2. Bir Eflatun Ölüm, Behçet Aysan
kırgınım, saçılmış
bir nar gibiyim
sessiz akan bir ırmağım
geceden
git dersen giderim
kal dersen kalırım
git
dersen
kuşlar da dönmez, güz kuşları
yanıma kiraz hevenkleri alırım
ve seninle yaşadığım
o iyi günleri,
kötü
günleri bırakırım.
3. Mona Rosa, Sezai Karakoç
Kırgın kırgın bakma yüzüme Rosa;
Henüz dinlemedin benden türküler.
Benim aşkım uymaz öyle her saza,
En güzel şarkıyı bir kurşun söyler…
Kırgın kırgın bakma yüzüme Rosa.
Artık inan bana muhacir kızı,
Dinle ve kabul et itirafımı.
Bir soğuk, bir garip, bir mavi sızı
Alev alev sardı her tarafımı,
Artık inan bana muhacir kızı.
Bu şiirleriniz okurken sanatın sizi kendinizden geçirebilmesini istiyoruz iyi okumalar...
Sinem Özdemir