- Şiir
- 27.4.2018 15:16:33
- 0 Yorum
- 1061
Çay ülkemizin kültüründe oldukça önemli bir yere sahiptir öyleki onun her açıdanda değerli sayabileceğimiz bir çok yanı olduğunu da unurtmadan bir an önce harekete geçebilmemiz gerekecektir.Bunları bir araya getirdiğiniz anda ise türk edebiyatında ortaya farklı bakış açıları da çıktığını da ortaya koymuştur.O zaman hiç beklemeden bir an önce bir çay demleyip sizlere bu yazımızda paylaşmış olduğumuz şiirleri de okuyup hayata yeni bir pencere açabilmeye de bir adım atabilmiş hale gelecektir.
Emirgan’da Çay Saati-Atilla İlhan
çerağân sarayı’ndan büyükdere’ye
üşümek sonbaharında eski çınarların
uzadığı yerde gizlice akşamların
başlayıp adetâ kendini dinlemeye
kafeslerin ardında bol gözlü bir kadın
ansızın giydirilmiş ipek ferâceye
bir çay yalnızlığı emirgân’dan öteye
değdikçe ısındığı yaldızlı bardağın
nedîm’den yansıması tatyos efendi’ye
tenhâ bir genç kız sesiyle hicazkâr’ın
kuytularda çürüdüğü bağdadî yalıların
yorgun sarmaşıklarıyla sarkmış bahçeye
Çay-Sezai Karakoç
Baş köşeyi kim aldı, kime verdin?
Bir bardak soğuk su gibidir onlar
Ellerinin uzandığı her masada taş gibi bir çay.
Bizim içtiğimiz çay da çaydır.
Çarpık dudaklı, ezik gözlü allı mavili çaylar
Şehirlerden çok güneş vardır o çaylarda
O çaylar dağları bin parça eder getirir.
Yaşamayı çağıl çağıl getirir.
Dans eden bir kadının ayak bilekleri gibidir onlar
Judy Garland gibi çay, kan gibi çay
O çaylardan su içenlerin gözleri
Benim çay bardağımda senin gözlerin olur
Senin gözlerin sizin çay bardağınızda.
Eski Bahçenin Bir Evi-Turgut Uyar
uzun süre düşündüm, nedir ağzımdaki yaban tad
üvez değil, karadut değil, sevdiğim bir şey değil
ama bana yabancı gelmiyor ve alıştırıyor kendine
bir ses, bir açıklama bir evet ya da hayır
değil
eski bir şey, evi olan eski bir bahçe
alnım değişmez biçimini buluyor sanki
karadut karasından, üvez kokusundan
birisi geliyor karşıma oturuyor bahçede
bir ölüm olayına ilişkin bir şeyler soruyor
önce çayınızı için diyorum, hayır diyor
ısrar ediyorum hayır diyor ben hiç çay içmem
özellikle alacakaranlıkta hüzün verirmiş ona
Sinem Özdemir